A necesaria autoorganización do estudantado

A dependencia económica, política e cultural de Galiza ao Estado español inflúe de forma fundamental no ensino, que é utilizado desde hai décadas como un elemento alienante e asimilador co actual sistema, nunha ofensiva directa contra os trazos específicos e a identidade que temos como pobo. O sistema educativo busca moldear as novas xeracións ás necesidade da empresa privada convertendo o ensino nunha fábrica de man de obra explotábel en precario, ficando excluídas de calquera tipo de modelo alternativas de ser formados na realidade da nosa Terra.

A maior ofensiva que existe nestes momentos contra o ensino público galego é, sen lugar a dúbidas, o Plano de Boloña e as consecuencias que del derivan. Combater esta reforma e construír unha resposta acaída segue a ser o maior reto ao que nos enfrontamos as e os estudantes, resposta que non se ten efectivizado de forma satisfactoria no noso país na práctica, algo que xa analizamos criticamente no pasado. É un proceso que vén de lonxe, pero que ningunha forza política tivo interese en abordar nin en combater, actitude que se estendeu, por desgraza, a unha parte da militancia estudantil nacionalista.

O modelo que Boloña impón baixo unha presunta harmonización europea é antitético á nosa proposta en moitos eidos. A Universidade ten que funcionar como núcleo da investigación e do saber ao servizo das maiorías sociais e das clases populares do noso país.

Apostamos por un modelo de ensino no que os e as estudantes participen verdadeiramente na vida universitaria, no goberno da Universidade, na toma de decisións sobre o seu funcionamento garantindo un futuro mellor e máis xusto para as vindeiras xeracións e non só asistindo a aulas, estudando ou facendo exames.

Relacionado con isto, a adaptación ao EEES impulsa a competitividade entre estudantes esixindo un nivel de traballo que se pode equiparar perfectamente ao propio dunha xornada laboral, o que complica a participación do estudantado na vida diaria da universidade, alén daqueles temas estritamente académicos, ao non dispoñer de tempo para outros asuntos; aumento de horarios e nivel de traballo que repercutirá moi negativamente xa que reducirá o número total de universitarios, pola imposibilidade de compatibilizar traballo e estudos.

Neste intre, non podemos máis que chamar á autoorganización do estudantado superando modelos anteriores xa esgotados, construíndo as ferramentas válidas, combativas e revolucionarias que o ensino deste país demanda. É preciso que todas nos impliquemos na loita por un ensino galego, democrático, de calidade, público e non patriarcal, xa que é o piar fundamental sobre o que temos que construír a Galiza que virá.

Comparte:

Share on facebook
Share on twitter
Share on whatsapp
Share on telegram

As últimas entradas

Arredista en papel nº21

Data: xullo de 2021 Esta novo número do ‘Arredista!’, ademais de cumprir co habitual número que lanzamos o Día da Patria, supón o décimo aniversario na súa edición ininterrompida desde aquel primeiro número en xullo de 2009. Nesta andaina a

Arredista en papel nº20

Data: xullo de 2018 Van xa vinte números desde que, en 2009, decidimos criar a revista Arredista! como espazo de comunicación do Movemento Galego ao Socialismo. Nas súas follas, que foron saíndo cumpridamente a cada Primeiro de Maio e a

Arredista en papel nº19

Data: maio de 2018 Hai un mundo onde, hoxe — mentres les este editorial —, habería unha nova república a nacer aos pés do Mediterráneo. Nese mundo, as persoas non son encarceradas por defenderen a soberanía dos seus países, nen

Arredista en papel nº18

Data: xullo de 2017 Neste novo Día da Patria o noso país continúa sumido nas consecuencias da crise, a pesar da propaganda dos gobernos galego e estatal sobre unha suposta recuperación. Analizamos, pois, de forma demorada, os pasos que desde